Grypa bostońska to choroba, którą wywołują enterowirusy z grupy Coxsackie. Przenoszone są najczęściej drogą kropelkową, pokarmową lub kontaktową. Z tego powodu bostonka bardzo często atakuje dzieci w wieku żłobkowym, przedszkolnym i wczesnoszkolnym, ale może wystąpić również u dorosłych.
Pierwsze objawy grypy bostońskiej mogą być mylące
Chorobę bostońską, szczególnie w pierwszej fazie, dość trudno rozpoznać. Symptomy nie są charakterystyczne – mogą wskazywać na inne schorzenia, np. przeziębienie, początek grypy czy inne infekcje.
Grypa bostońska objawia się:
- gorączką,
- brakiem apetytu,
- złym samopoczuciem,
- bólem gardła,
- ogólnym osłabieniem.
Niekiedy mogą pojawić się wymioty czy biegunka.
Objawy typowe dla bostonki
Po upływie tzw. okresu prodromalnego (po ok. 2-3 dniach od wystąpienia gorączki) pojawiają się symptomy typowe dla grypy bostońskiej. Jama ustna zaczyna pokrywać się pęcherzykami o średnicy 1-3 mm. Najczęściej pojawiają się na tylnej ścianie gardła, języku, podniebieniu miękkim oraz na błonie śluzowej policzków.
W kolejnym etapie pęcherzyki pojawiają się na skórze – zwykle na dłoniach, podeszwach stóp. Niekiedy jednak mogą występować w okolicy narządów płciowych oraz na pośladkach.
Choroba bostońska a alergia i ospa wietrzna
Okazuje się, że rozpoznanie objawów grypy bostońskiej wcale nie jest łatwe. Choroba często mylona jest nie tylko z przeziębieniem czy grypą, ale również alergią pokarmową czy ospą wietrzną.
Trzeba jednak pamiętać, że alergia pokarmowa charakteryzuje się występowaniem zmian skórnych, którym towarzyszy świąd. Ponadto mają one charakter rozsiany. Natomiast typowe dla ospy wietrznej są zmiany w postaci wodojasnych pęcherzyków porównywanych do kropli rosy, których zawartość bardzo szybko jaśnieje i pęka. Są one rozsiane na skórze tułowia, kończyn, twarzy czy w obrębie owłosionej skóry głowy. Tymczasem zmiany skórne typowe dla bostonki pojawiają się w konkretnej lokalizacji i są osadzone na podłożu w kolorze czerwonym/wiśniowym.
Objawy grypy bostońskiej mijają samoistnie – zwykle po ok. 7 dniach. Leczenie schorzenia ma wyłącznie charakter objawowy – należy dążyć do zbicia gorączki oraz odkażaniu zmian skórnych (o ile zachodzi taka potrzeba).