Czy to normalne, że dzieci mają lęki?
To normalne, że dzieci czasami się boją. Strach jest emocją, która może pomóc dzieciom zachować ostrożność. Rzeczy, które są nowe, duże, głośne lub inne, mogą początkowo wydawać się przerażające. Rodzice mogą pomóc dzieciom czuć się bezpiecznie i nauczyć je czuć się swobodnie. Czego boją się dzieci?
Czego boją się dzieci?
To, czego dzieci boją się najbardziej zmienia się w miarę dorastania. Niektóre obawy są powszechne i normalne w niektórych grupach wiekowych. Na przykład:
- Niemowlęta odczuwają dziwny niepokój. Kiedy dzieci mają około 8–9 miesięcy, mogą rozpoznać twarze osób, które znają. Dlatego nowe twarze mogą im się wydawać przerażające – nawet nowa opiekunka lub krewny. Mogą płakać lub przylegać do rodzica, aby czuć się bezpiecznie.
- Małe dzieci odczuwają lęk separacyjny. W pewnym okresie od 10 miesięcy do 2 lat wiele małych dzieci zaczyna się bać oddzielenia od rodzica. Nie chcą, aby rodzic zostawił je w przedszkolu lub przed snem. Mogą płakać, lgnąć i próbować pozostać blisko rodzica.
- Małe dzieci boją się „wymyślonych” rzeczy. Dzieci w wieku od 4 do 6 lat mogą sobie wyobrazić wiele rzeczy. Ale nie zawsze mogą powiedzieć, co jest prawdziwe, a co nie. Ich przerażające potwory wydają im się prawdziwe. Boją się tego, co może być pod ich łóżkiem lub w szafie. Wielu boi się ciemności i samotności przed snem. Niektórzy boją się przerażających snów. Małe dzieci mogą również bać się głośnych dźwięków, takich jak grzmot lub fajerwerki.
- Starsze dzieci boją się prawdziwych niebezpieczeństw. Kiedy dzieci mają 7 lub więcej lat, potwory pod łóżkiem nie mogą ich przestraszyć, ponieważ wiedzą, że nie są prawdziwe. W tym wieku niektóre dzieci zaczynają bać się rzeczy, które mogą się zdarzyć w prawdziwym życiu. Mogą obawiać się, że „zły facet” wejdzie do domu. Mogą bać się klęsk żywiołowych, o których słyszą. Mogą bać się zranienia lub śmierci bliskiej osoby. Dzieci w wieku szkolnym mogą również niepokoić się pracą szkolną, ocenami lub kontaktami z przyjaciółmi.
- Nastolatki mogą mieć obawy społeczne. Mogą odczuwać lęk przed tym, jak wyglądają lub czy będą pasować do grupy. Mogą czuć lęk przed nową klasą, zanim rozpoczną nową szkołę, zanim zdadzą duży egzamin lub zagrają w ważnym meczu.
Jak mogę pomóc, gdy moje dziecko się boi?
Kiedy twoje dziecko się boi, możesz pomóc, wykonując następujące czynności:
- Pociesz swoje niemowlę lub bardzo małe dziecko, mówiąc: „W porządku, jesteś bezpieczny, jestem tutaj”. Poinformuj swoje dziecko, że jesteś tam, aby je chronić. Przytulaj i uspokajaj słowami, aby pomóc dziecku czuć się bezpiecznie.
- Gdy Twoje dziecko rośnie, mów i słuchaj. Bądź spokojny i kojący. Pomóż dziecku wyrazić uczucia w słowach. Pomóż dzieciom wypróbować nowe rzeczy. Pomóż dziecku przyzwyczaić się do nowej osoby, gdy je trzyma i pozwól mu czuć się bezpiecznie. Wkrótce nowa osoba nie będzie już obcą osobą.
- Pozwól swojemu maluchowi czasami być z dala od ciebie. Kiedy musisz rozstać się z dzieckiem, powiedz, że wrócisz, przytul się, uśmiechnij się i idź. Pozwól dziecku nauczyć się, że zawsze wracasz.
- Dla swojego małego dziecka, które boi się ciemności, przygotuj odprężającą atmosferę przed snem. Przeczytaj bajkę lub zaśpiewaj ulubioną piosenkę. Pozwól swojemu dziecku czuć się bezpiecznie i kochane.
- Pomóż dziecku powoli stawić czoła lękom. Na przykład sprawdźcie razem, czy nie ma potworów pod łóżkiem. Gdy będziesz je wspierać, dziecko przekona się, że nie ma się czego bać. Pomóż mu poczuć odwagę.
- Ogranicz przerażające obrazy, filmy lub programy, które widzą dzieci – mogą powodować one obawy.
- Pomóż dzieciom i młodzieży nauczyć się przygotowywać na wyzwania, takie jak testy lub sprawozdania z zajęć. Niech wiedzą, że w nie wierzysz.
Czy strach mojego dziecka jest normalny, czy potrzebujemy dodatkowej pomocy?
Większość dzieci radzi sobie z normalnymi obawami przy delikatnym wsparciu rodziców. Gdy dorastają, przełamują obawy, które mieli w młodszym wieku. Niektóre dzieci mają trudniejszy czas i potrzebują więcej pomocy w obawach. Jeśli obawy są ekstremalne lub uniemożliwiają dziecku robienie normalnych rzeczy, może to oznaczać zaburzenie lękowe. Porozmawiaj ze swoim lekarzem, jeśli obawy Twojego dziecka:
- wydają się ekstremalne lub zbyt poważne jak na dany wiek
- powodują, że twoje dziecko jest bardzo zdenerwowane lub ma napady złości
- powstrzymują dziecko przed robieniem normalnych rzeczy – takich jak chodzenie do szkoły, spanie samotnie lub przebywanie poza domem
- powodują objawy fizyczne (takie jak bóle brzucha, bóle głowy lub szybkie bicie serca, duszności, zawroty głowy lub mdłości)
