rozwód | dzieciakowelove.pl - moda i ubrania dla dzieci

Rozstanie rodziców to dla dziecka zawsze trudne i intensywne przeżycie. Jeśli do tej pory w wychowaniu uczestniczyła zarówno mama, jak i tata, to nowa rzeczywistość może okazać się dla malucha szokiem. Dorośli, powinni więc dołożyć wszelkich starań, by rozstanie jak najmniej odbiło się na psychice dziecka. Mimo że decyzja o rozstaniu zapewne „odbije się” na całej rodzinie, to warto wiedzieć co zrobić, aby przygotować dziecko do tego procesu i pomóc mu przez niego przejść.

Zanim się rozwiedziemy… czyli jak rozmawiać z dzieckiem o rozstaniu?

Zanim rodzice oznajmią dziecku, że się rozstają, powinni się do tego… przygotować. Oznacza to, że malec nie powinien być świadkiem kłótni, podczas których rodzice w burzliwej atmosferze ustalają warunki rozstania. Najlepiej spisać wszystkie wspólne decyzje, aby jednogłośnie oznajmić zmiany, jakie czekają całą rodzinę po rozwodzie. Oczywiście najkorzystniej jest, jeśli rodzice rozchodzą się w zgodzie – dzięki temu możliwe jest umówienie wszystkich kwestii na spokojnie, bez niepotrzebnych napięć. Do najważniejszych kwestii należy określenie z kim maluch będzie mieszkał i jak często będzie widywał się z drugim opiekunem. Niestety nie zawsze rodzice są w stanie rozejść się w zgodzie. Czasem proces ten jest bardzo burzliwy – tam, gdzie emocje biorą górę, najlepiej spróbować porozumieć się przy udziale osób trzecich. W takiej sytuacji warto pomyśleć o ustaleniu wszystkich kwestii przy pomocy mediatora rodzinnego, który pomoże opracować wyżej wymienione kwestie. Najważniejsze jest jednak dobro dziecka, dlatego priorytetem dla rodziców powinno być zaoszczędzenie mu niepotrzebnego stresu i napięć. To czego zdecydowanie rozwodzący się małżonkowie powinni unikać to krzyki i awantury w domu, których dziecko jest często biernym słuchaczem.

Jedna z najtrudniejszych rozmów w życiu?

Gdy wszystkie ustalenia są już przygotowane i spisane, należy przystąpić do rozmowy z dzieckiem. Ważne, aby była ona przeprowadzona wspólnie przez oboje rodziców – na spokojnie i bez zbędnych emocji (dziecko już i tak wystarczająco się stresuje). Jeśli dziecko jest już starsze, należy potraktować je po partnersku i z należytym szacunkiem – nie oszukiwać, ale szczerze (w miarę możliwości) wyjaśnić przyczyny rozstania. Dla niego w tej chwili liczy się zapewnienie, że tak naprawdę najważniejsze, czyli rodzicielska miłość nie zmieni się i rodzice będą je tak samo wspierać, opiekować się nim… mimo że nie będą już razem mieszkać. Co istotne, gdy rodzice się kłócą, pociechy często myślą, że to ich wina – zapewnijmy, że tak nie jest.

Należy być jednak bardzo ostrożnym i uważnym – w czasie rozwodu, gdy dziecku burzy się cały świat, może być ono bardzo wrażliwe – nerwowe lub agresywne, a czasem zupełnie zamknięte w sobie i wycofane. Do obowiązków rodziców należy więc baczne obserwowanie jego zachowania, a każda różnica w jego zachowaniu powinna skłonić mamę i tatę do szybkiej reakcji. Zmiany te mogą być widoczne niemal w każdej sytuacji np. jako niechęć do jedzenia, problemy ze snem czy moczenie się w nocy.

Pomoc psychologa? Tak, koniecznie

Rozwód to duża zmiana i trudna sytuacja dla całej rodziny – nie tylko samych małżonków. Nagle idealnie poukładany w małej głowie świat rozsypuje się.

Oczywiście dzieci różnie reagują – zależy to od ich wieku, świadomości, osobowości, odporności na stres czy właśnie stylu w jakim rozwodzą się rodzice. Jedne mogą mniej odczuć negatywne skutki mniej, inne bardziej. Dlatego rozchodzący się małżonkowie powinni zapewnić dziecku emocjonalne wsparcie na każdym etapie tego trudnego procesu. W tym celu korzystne, a czasem nawet konieczne może okazać się pójście z dzieckiem do terapeuty lub psychologa. Jego zadaniem będzie przeprowadzenie go przez ten wymagający i obciążający okres, tak aby jak najszybciej zaadaptowało się do nowej sytuacji. Musimy być świadomi, że źle przeprowadzony rozwód może na trwałe pozostawić ślad w psychice dziecka, a w konsekwencji wpływać na trudności w nawiązywaniu relacji, problemy z zaufaniem, a w obawie, by nie powtórzył się scenariusz rodziców – nawet lęk przed budowaniem długoletnich związków. Rozwód to niemal zawsze stres dla dziecka, dlatego sesje z psychologiem często są jedynym sposobem, by zapewnić mu poczucie bezpieczeństwa i wsparcie emocjonalne /Paulina Mikołajczyk, psycholog z Centrum Medycznego Damiana/

Po rozwodzie składane obietnice nadal obowiązują!

Po rozwodzie należy pamiętać, aby przestrzegać danego dziecku słowa. Jeśli rodzice są coraz rzadziej obecni w jego życiu, może być to dla niego bolesny cios.

Jako rodzice starajmy się nie zawieść zaufania dziecka. Jeśli po raz kolejny odwołamy wspólny weekend, poczuje się ono oszukane. To szczególnie ważne, gdy któryś rodzic wiąże się z nowym partnerem, który także ma dzieci. Jeśli całą swoją energię i zaangażowanie przelejemy na „nową rodzinę” – nasza pociecha na pewno mocno to odczuje. Dlatego poważnie podejdźmy do sytuacji i jeśli przed rozwodem na coś się umówiliśmy. Dopilnujmy, żeby dotrzymywać danych obietnic. W przeciwnym razie, dziecko będzie miało do nas duży żal, który może doprowadzić nawet do osłabienia, a nawet całkowitego zerwania relacji.

Jaki jest najlepszy sposób by pomóc twojej rodzinie przejść przez rozwód? Każda sytuacja – i każda rodzina – jest inna. Ale te sugestie mogą sprawić, że proces ten będzie mniej bolesny dla dzieci, młodzieży i reszty rodziny.

Pomaganie dzieciom w zrozumieniu ich uczuć

Zachęcaj dzieci do dzielenia się swoimi odczuciami – pozytywnymi lub negatywnymi – na temat tego, co się dzieje.
Ważne jest, aby rodzice którzy się rozwodzą, usiedli razem z dziećmi i zachęcili ich do tego, by powiedziały co myślą, co czują. Ale trzymaj to z dala od własnych uczuć. Zapewnij swoje dzieci, że ich uczucia są dla Was ważne, znaczące i całkiem normalne – nawet jeśli są gniewne. Poinformuj je, że poradzisz sobie z rozmową o nawet trudnych lub bolesnych uczuciach. Podczas tych rozmów unikaj rozwiązywania problemów i próbowania zmienić stanu, w jakim aktualnie znajduje się dziecko. Zamiast tego skup się na słuchaniu i dziękowaniu dzieciom za ich uczciwość. Najczęściej dzieci czują utratę rodziny i mogą obwiniać ciebie lub drugiego rodzica – lub oboje – za to, co dzieje się w ich życiu. Musisz być więc gotowy odpowiedzieć na pytania, które mogą zadać twoje dzieci lub odpowiedzieć na ich wątpliwości.
Niech rozmowa o rozwodzie i jego wpływie na dzieci będzie procesem ciągłym. W miarę dojrzewania dzieci mogą mieć pytania lub obawy, o których wcześniej nie myślały. Nawet jeśli wydaje ci się, że omawiałeś już wcześniej te same tematy, utrzymuj dialog otwarty.

Najważniejsze to poskromić własne negatywne uczucia

Jeśli to możliwe, usiądź z drugim rodzicem i zaplanuj, jak będziesz rozmawiać o tym, co się dzieje. Jeśli czujesz, że możesz być zbyt zdenerwowany, poproś kogoś innego (być może krewnego), aby porozmawiał z dziećmi. Jeśli twoje dzieci widzą, że zmagasz się z trudnymi emocjami, modeluj zdrowe radzenie sobie w jak największym stopniu. Spróbuj:

Oznacz dla nich swoje emocje („W tej chwili jest mi smutno.”>).
Oświadcz, że wiesz, że czasem można tak się czuć („czasami jest to normalne, że czuję się smutny ”).
Porozmawiaj o tym, jak poradzisz sobie ze swoimi trudnymi uczuciami („Coś, co zawsze pomaga mi czuć się lepiej, kiedy jestem smutny, to pieczenie ciastek z tobą lub zabawa na zewnątrz. Chodźmy to zrobić!”).

To naturalne, że dzieci mają wiele emocji związanych z rozwodem. Mogą czuć się winne i wyobrażać sobie, że „spowodowały” problem. Jest to szczególnie prawdziwe, jeśli dzieci słyszały, jak ich rodzice się o to kłócą. Dzieci i nastolatki mogą czuć się gniewne, przestraszone lub martwić się o swoją przyszłość. Jeśli wyrażą te emocje, zapewnij ich, że tak nie jest, przypominając im, że to normalne uczucie.

Przeżywanie rozwodu to długi proces

Chociaż dzieci mogą dość długo borykać się z rozwodem, prawdziwy wpływ zwykle odczuwa się przez okres od 2 do 3 lat. W tym czasie niektórzy mogą wyrazić swoje uczucia. Ale w zależności od wieku i rozwoju inne dzieci po prostu nie będą miały odpowiednich słów. Zamiast tego mogą mieć depresję. Dla dzieci w wieku szkolnym może to oznaczać spadek ich ocen lub utratę zainteresowania zajęciami. W przypadku młodszych dzieci uczucia te są często wyrażane również podczas zabawy. Uważaj na „efekt uśpienia” u małych dzieci: początkowo mogą one wprowadzać duże zmiany, ale po latach mogą pojawić się destrukcyjne zachowania lub trudne emocje. Otwarta komunikacja z dziećmi i modelowanie zdrowego radzenia sobie, nawet jeśli wydają się być w porządku z dużymi zmianami, może zmniejszyć problemy w dalszym życiu.

Może być kuszące, aby powiedzieć dziecku, aby nie czuło się w określony sposób, ale dzieci (i dorośli, jeśli o to chodzi) mają prawo do swoich uczuć. A jeśli spróbujesz wymusić „szczęśliwą twarz”, twoje dzieci mogą rzadziej dzielić się z tobą swoimi prawdziwymi uczuciami.
Programy grupowe dla dzieci rozwodowych prowadzone przez szkoły lub organizacje wyznaniowe są doskonałym źródłem informacji dla dzieci i rodzin, które potrzebują pomocy, aby przejść przez te wczesne etapy.

Trzymaj dzieci z dala od konfliktów i kłótni.

To jedna z najtrudniejszych rzeczy do zrobienia. Ale ważne jest, aby nigdy nie mówić złych rzeczy o swoim partnerze/partnerce przed dziećmi lub w zasięgu słuchu. Dzieci wyłapują te rzeczy. Badania pokazują, że najważniejszym czynnikiem w długoterminowym dostosowaniu dzieci rozwodowych jest poziom konfliktu rodzicielskiego, jaki widzą. Stawia dzieci w trudnym miejscu, jeśli muszą stanąć po stronie lub słuchać negatywnych rzeczy na temat jednego z rodziców. Równie ważne jest uznanie prawdziwych wydarzeń. Jeśli na przykład jeden z małżonków się wyprowadza lub porzuca rodzinę, potwierdź, co się stało. Wyjaśnianie zachowania twojego byłego nie jest twoim obowiązkiem. Ale jeśli twoje dzieci zadają ci pytania, ważne jest, aby odpowiadać tak neutralnie, jak to możliwe.Staraj się nie używać dzieci jako posłańców lub pośredników, zwłaszcza gdy toczy się waśń.

Chociaż jest to kuszące, nie używaj swoich dzieci jako posłańców. Istnieje wiele innych sposobów komunikowania się z byłym partnerem. Opieraj się także chęci wypytaniu dziecka o to, co dzieje się w drugim domu. Dzieci są urażone, gdy czują, że są proszone o „szpiegowanie” drugiego rodzica. Tam, gdzie to możliwe, komunikuj się bezpośrednio z drugim rodzicem na temat takich rzeczy, jak planowanie zajęć, wizyty, problemy zdrowotne lub problemy szkolne.

Spodziewaj się nierówności, gdy dzieci dostosowują się do nowego partnera lub dzieci partnera.

Nowe relacje, mieszane rodziny i ponowne małżeństwa należą do najtrudniejszych części procesu rozwodowego. Nowa, mieszana rodzina może na chwilę zwiększyć stres i doprowadzić do kolejnego okresu dostosowania. Utrzymuj otwarte linie komunikacyjne, pozwól rodzicom i dzieciom spotkać się jeden na jednego i uważaj na oznaki stresu, aby zapobiec problemom. O ile to możliwe, należy zachęcać dzieci do jak najbardziej pozytywnego nastawienia do obojga rodziców. Nawet w najlepszych okolicznościach separacja i rozwód mogą być dla dzieci bolesne i rozczarowujące.

Rodzice muszą również pamiętać o tym, aby dbać o siebie. Zmniejsz stres, znajdując wspierających przyjaciół i prosząc o pomoc, gdy jej potrzebujesz. Staraj się zachować stare rodzinne tradycje, budując jednocześnie nowe wspomnienia. Pokazanie dzieciom, jak dbać o umysł i ciało w trudnych chwilach, może pomóc im stać się bardziej odpornymi na życiowe problemy. Pamiętaj, że uczciwość, wrażliwość, samokontrola i sam czas pomogą w procesie gojenia rozwodowych ran.