Kategoria:

Dzieciak po godzinach

Gdzie posłać nastolatka na ferie zimowe?

przez Redakcja 24 listopada 2019

napisany przez Redakcja

Rodzice rzadziej wysyłają dzieci na ferie zimowe niż na wakacyjne kolonie. Jak wynika z danych Biura Podróży i Turystyki Almatur zimowy wypoczynek stanowi zaledwie 7% letnich wyjazdów. 77% nastolatków wybiera polskie góry, a mniej niż 25% regeneruje siły za granicą. – Nadal nie doceniamy wagi tej międzysemestralnej przerwy – mówią organizatorzy turystyki.

Wielu uczniów nadal spędza ferie zimowe w domu. Jak pokazują statystyki firmy Almatur, która od kilkudziesięciu lat organizuje wypoczynek dla młodzieży, to wciąż okres mniej intensywny pod względem turystyki niż lato. Dzieje się tak, m.in. z powodu krótkiego czasu, jaki dzieli zimową przerwę od świąt, które wiążą się z wydatkami, ale też wspólnymi rodzinnymi wyjazdami. Rodzice zakładają, że taka familijna wyprawa to wystarczający sposób, aby młody człowiek naładował baterie na kolejne miesiące nauki. To efekt niedoceniania znaczenia przerwy między semestrami oraz samodzielnego wypoczynku nastolatków.

– Ferie zimowe to idealna pora, aby trochę odpocząć i naładować baterie przed kolejnym semestrem nauki. To także dobry moment na wyjazd, zmianę otoczenia, odkrywanie nowych miejsc i rozwijanie pasji młodych ludzi. Przede wszystkim to okazja, aby nauczyć się samodzielności i sprawdzić w zupełnie nowych rolach wśród rówieśników. Tym samym to niezwykle cenna praktyczna lekcja z życia społecznego – mówi Mirosław Sikorski, prezes zarządu Almatur.

Białka Tatrzańska wciąż na topie

Zimowe wakacje to ulubiony czas w roku miłośników narciarstwa i snowboardu. Choć w sezonie zimowym polskie kurorty mogą być lekko zatłoczone, to zapierające dech w piersiach widoki, wciąż dzika i nieokiełznana przyroda, pyszne regionalne jedzenie i coraz lepiej przygotowane trasy narciarskie, potrafią wiele wynagrodzić. – W ostatnim roku szkolnym numerem jeden na liście wyjazdów nastolatków było południe Polski. Młodzież najchętniej spędzała czas w Białce Tatrzańskiej. Na kolejnych miejscach uplasował się Poronin i Szczyrk. Ten trend na pewno utrzyma się również w trakcie najbliższych ferii – tłumaczy Mirosław Sikorski.

Obok białego szaleństwa i wyjazdów nastawionych na zimowe aktywności, na popularności zyskują także inne formy wypoczynku. – W poprzednich sezonach na topie były obozy artystyczne, aktorskie i taneczne. One na pewno nie wyjdą z mody, ale ostatnio sercami młodych ludzi zawładnęły archery games – gra z wykorzystaniem bezpiecznych strzał, zakończonych miękkim, piankowym grotem. Liczne grono fanów mają zimowe obozy przetrwania, m.in. paintball oraz obozy detektywistyczne – dodaje Mirosław Sikorski.

Ferie zagraniczne wciąż dla niewielu

Zima to czas, w którym mimo dłuższej przerwy w szkole, z wyjazdów zagranicznych korzysta najmniej osób. Zaledwie 25% uczniów odpoczywa w tym czasie poza granicami Polski. Znaczna większość wybiera odpoczynek w słowackim Chopoku. Na kolejnych miejscach znalazły się takie kierunki jak Włochy czy Austria. – Bez wątpienia magnesem przyciągającym nastolatków do naszych południowych sąsiadów są znakomite tereny do jazdy na nartach
i snowboardzie. Dla rodziców jest to także ważny argument, jednak patrzą oni również na bliską odległość. Z Krakowa do największego ośrodka sportów zimowych na Słowacji jedzie się około 3 godzin. Jest to bardzo dobra alternatywa dla osób, które nie lubią długich podróży autokarem, lub boją się latać – mówi Mirosław Sikorski.

Terminy ferii zimowych

W roku szkolnym 2019/2020 cały okres ferii będzie trwał od 13 stycznia do 23 lutego. Oczywiście podobnie jak w latach ubiegłych, polskie województwa podzielone są na cztery grupy. Każda z nich odpoczywa w innym terminie. Od 13 do 26 stycznia wolne będą mieli uczniowie z województwa lubelskiego, łódzkiego, podkarpackiego, pomorskiego i śląskiego. 20 stycznia zimowy wypoczynek od nauki rozpoczną uczniowie z podlaskiego i warmińsko-mazurskiego. Od 27 stycznia do 9 lutego zajęcia szkolne nie odbywają się w województwie kujawsko-pomorskim, lubuskim, małopolskim, wielkopolskim i świętokrzyskim. Ostatnia grupa to uczniowie z województw: dolnośląskiego, mazowieckiego, opolskiego i zachodniopomorskiego, którzy będą wypoczywali od 10-23 lutego.

24 listopada 2019 0 komentarzy

Dzieciak po godzinach Gadżet dla mamy i dziecka

A czy Twoje dziecko dostanie list od Mikołaja?

przez Redakcja 19 listopada 2019

napisany przez Redakcja

Czy Twoje dziecko napisało już list do Mikołaja? A co gdyby Mikołaj mu na ten list odpisał? 🙂 Wyobraź sobie minę swojego dziecka 🙂 Teraz jest to możliwe – co więcej – zamówienie listu zachwyci nie tylko Twoje dziecko, lecz również pomoże innym dzieciom. Jak?

List od Mikołaja

Wystarczy wejść na stronę listodmikolaja.fdds.pl/ i złożyć zamówienie na list od Mikołaja dla swojej pociechy:)

Listy są drukowane jednostronnie na kartce A4 z piękną wybraną przez Ciebie grafiką. Każdy list jest indywidualnie przygotowywany i personalizowany. Zawiera nie tylko imię dziecka, ale też kilka szczegółów dotyczących jego życia, które może znać tylko Mikołaj. Listy są wysyłane w specjalnych „mikołajowych” kopertach.

Teksty listów są dostosowane do wieku adresata: malucha, starszaka, rodzeństwa lub dorosłego. Możesz też wybrać jedną z czterech wyjątkowych grafik przygotowanych przez znanych artystów, współpracujących z Wydawnictwem Dwie Siostry.

Listy można wysyłać do 16 grudnia. Ze względu na duże obciążenie poczty w okresie świątecznym zachęcamy jednak, aby napisać list przed 14 grudnia. Zostaną one dostarczone w dwóch terminach – na Mikołajki, 6 grudnia (listy napisane do 28 listopada) i na Wigilię, 24 grudnia (listy napisane od 29 listopada do 16 grudnia). Jeśli w danych kontaktowych zostawisz numer telefonu, to po wysłaniu listu otrzymasz SMS z potwierdzeniem nadania.

Dane dzieci są wykorzystywane wyłącznie do wysłania Listu od Mikołaja. Po 24 grudnia zostaną trwale usunięte i nigdy nie będą wykorzystane do żadnych innych celów.

Ile to kosztuje?

Przygotowanie i wysyłka Listu od Mikołaja kosztuje ok. 10 złotych. Sugerujemy jednak przekazanie darowizny w wysokości 18 złotych lub więcej. Wszystkie zebrane środki są przeznaczone na pomoc dzieciom. Fundacja Dajemy Dzieciom Siłę w imieniu swoich podopiecznych serdecznie dziękuje za wsparcie w tym szczególnym, świątecznym okresie. Dzieci, które zostały skrzywdzone, bardzo tego wsparcia potrzebują.

Jak pomaga Twoja darowizna?

Wysyłając „List od Mikołaja”, nie tylko sprawisz radość swojemu dziecku, ale pomożesz też przywrócić uśmiech na twarzach podopiecznych Fundacji Dajemy Dzieciom Siłę. Wszystkie darowizny zostaną przekazane na pomoc ofiarom przemocy i wykorzystywania i będą wspierać Centra Pomocy Dzieciom.

18 zł – pozwoli odebrać 3 połączenia w Telefonie Zaufania dla Dzieci i Młodzieży 116 111.
33 zł – pomoże rozpocząć diagnozę psychologiczną dziecka i zaplanować dalszą pomoc.
Każda darowizna jest bardzo ważna i pozwoli skutecznie pomagać dzieciom w Centrach Pomocy Dzieciom.

…bo magia świąt zaczyna się od Listu od Mikołaja!

_____________________________________________________________________________________________

O Fundacji Dajemy Dzieciom Siłę

Już ponad 28 lat chroni dzieci przed krzywdzeniem i pomaga tym, które doświadczyły przemocy. Dąży do tego, by każde dziecko miało bezpieczne dzieciństwo, było traktowane z poszanowaniem jego godności, znało swoje prawa, wierzyło w siebie i było szczęśliwe.

Co robimy?

Zapewniamy krzywdzonym dzieciom i ich opiekunom pomoc psychologiczną i prawną.
Uczymy dzieci, jak mogą uniknąć przemocy i wykorzystywania.
Uczymy dorosłych, jak traktować dzieci i co mogą zrobić, żeby nie były krzywdzone.
Wpływamy na polskie prawo, by jak najlepiej chroniło interes dziecka.
Informujemy dorosłych, jak reagować, gdy podejrzewają, że dziecku dzieje się krzywda.
Więcej informacji o naszych działaniach znajdziesz na fdds.pl.

19 listopada 2019 0 komentarzy

Dzieciak po godzinach

Adaptacja w przedszkolu – Twoja postawa jest bardzo ważna!

przez Redakcja 13 listopada 2019

napisany przez Redakcja

Od pierwszych chwil życia dziecko każdy moment spędza pod czujnym okiem rodziców. Ich obecność jest zatem naturalna. Dzieci rzadko mają okazję przebywania dłużej bez opieki rodziców lub w obcym miejscu. Kiedy przychodzi im zmierzyć się nowym otoczeniem, jakim jest żłobek lub przedszkole, mogą czuć lęk. Reakcje malucha bywają problematyczne nie tylko dla rodziców, ale również opiekunów w placówkach edukacyjnych. Jaki jest zatem skuteczny sposób, aby pomóc dziecku szybko zaaklimatyzować się i zaadaptować do nowej rzeczywistości?

Dziecko obserwuje reakcję rodzica

Choć z całych sił pragniemy, aby nasze dziecko szybko dostosowało się do nowych realiów, okazuje się, że problem może tkwić w… nas samych. Maluch obserwując emocje, z jakimi rodzic mierzy się w momencie dłuższej rozłąki dostaje jasny sygnał, że to powód do zmartwień. Dziecięca wyobraźnia może podpowiadać, że np. rodzic zostawi go w przedszkolu na zawsze.

Wysyłając dziecko do przedszkola lub żłobka, skup się na swoich emocjach. Sprecyzuj wątpliwości i obawy. Jeżeli martwisz się o to, czy dziecko będzie jadło w przedszkolu pożywne, domowe dania, zapoznaj się z ofertą żywieniową placówki. Jeśli twoje obiekcje wzbudza oferta edukacyjna lub jakikolwiek z elementów opieki przedszkolnej, porozmawiaj z dyrektorem placówki. Przed takim spotkaniem przygotuj sobie listę pytań, aby mieć pewność, że poruszysz każdy wątek, który może budzić w tobie wątpliwości. Im prędzej je rozwiejesz, tym szybciej dziecko dostrzeże twoje pozytywne nastawienie do nowego miejsca, do którego będzie chodziło z przyjemnością – jeżeli rodzic uważa, że jest tam fajnie, to z pewnością tak jest!

Zdarza się, że rodzic po pożegnaniu z maluchem, zostaje na korytarzu, aby móc przyglądać mu się podczas zabawy – tak, jakby chciał napatrzeć się na zapas. Gdy dziecko, które zdążyło już poradzić sobie z rozłąką i zająć się zabawą, zauważa rodzica, zaczyna płakać i chce, aby mama czy tata natychmiast zabrali go ze sobą. Opiekunom w placówce jest wtedy ciężko zapanować nad jego emocjami. Dlatego ważne jest szybkie pożegnanie, bez zbędnych, silnych emocji. Staramy się również, aby rodzice nie przebywali na co dzień w salach zajęć. Ich obecność może okazać się kojąca tylko dla konkretnego malucha, zaś cała grupa stresuje się obecnością obcych im osób. Przestrzeganie tego typu zasad pozwala dzieciom uporządkować w ich głowach czas i przestrzeń, co pozwala osiągnąć im spokój i polubić przedszkole czy żłobek, które stają się ich nowym ulubionym środowiskiem

– mówi Anna Kowalska, pedagog i dyrektor regionalny ogólnopolskiej sieci dwujęzycznych przedszkoli oraz żłobków KIDS&Co.

Najczęstsze błędy w momentach rozłąki

długie pożegnania – im krótsze i bardziej konkretne, tym lepiej. Odprowadzając dziecko, ucałuj je na do widzenia, zapewnij o swojej miłości i powiedz, że wrócisz po niego np. już po obiedzie;
zaburzanie rytmu dnia dziecka – warto, aby w trakcie pożegnania określić maluchowi moment, w którym rodzic wróci po niego. Jeżeli nastawisz malucha, że przyjdziesz po leżakowaniu, nie zmieniaj tej pory bez jego wiedzy – nie spóźniaj się, ani nie przychodź przez. Dziecko w kolejnych dniach może emocjonalnie reagować na pożegnania, a twoje zapewnienia będą już dla niego bezpodstawne;
siedzenie na korytarzu i zaglądanie do sali – gdy dziecko zauważy rodzica, nawet najlepsza zabawa może zostać natychmiast przerwana, a maluch ze łzami w oczach zacznie domagać się kontaktu z rodzicem i zabrania go z placówki;
zaglądanie przez okno – rodzice, zwłaszcza w pierwszych dniach przebywania dziecka w nowym miejscu, bardzo przeżywają cały proces jego aklimatyzacji i martwią się. Jeżeli maluch zauważy zaglądającego przez okno rodzica, może odebrać to jako sygnał braku zaufania do miejsca, w którym się znajduje oraz opiekunów. Im prędzej rodzic zaufa nauczycielom, tym szybciej dziecko weźmie z niego przykład i polubi miejsce, w którym spędza tak dużo czasu w ciągu dnia;
przesadnie radosne powitanie dziecka – nadmierne emocje jak np. łzy szczęścia, mogą być dla dziecka niejasne i budzić niepokój. Postaraj się przywitać dziecko z uśmiechem na twarzy, zapewnić je, że dobrze znów się widzieć, zapytaj, jak dzień. Dziecko zajmie się opowiadaniem i zapomni o emocjach, jakie towarzyszyły mu gdy rano zostawał w przedszkolu.

Przyzwyczajaj malucha do swojej nieobecności

Staraj się częściej uniezależniać dziecko od swojej obecności. Konfrontując malucha z pozornie obcymi osobami, którymi mogą być dla niego nawet ciocia czy sąsiadka, sprawisz, że towarzystwo innych nie będzie stanowić dla niego źródła stresu. Zanim dziecko zacznie uczęszczać do nowego miejsca – przedszkola lub żłobka – staraj się kilka razy w tygodniu organizować dla niego opiekę u kogoś z rodziny lub sąsiadów. Podobny skutek osiągniesz stwarzając dziecku więcej okazji do bawienia się z nieznajomymi dziećmi, np. na placu zabaw czy w ogródkach jordanowskich. Nowe twarze oraz miejsca pojawiające się w jego życiu będą stawać się dla niego naturalnym doświadczeniem, dzięki czemu przestawienie się na nową, przedszkolną rzeczywistość odbędzie się bez większych utrudnień.

Wprowadzaj dziecko w nowe otoczenie stopniowo

Niezależnie od tego, czy twoje dziecko zacznie swoją przygodę ze żłobkiem lub wraz z początkiem roku szkolnego, czy w samym środku sezonu, postaraj się już kilka tygodni wcześniej stopniowo oswajać malucha z nowym miejscem. Niektóre przedszkola umożliwiają adaptację, udostępniając placówkę dla dzieci i ich rodziców przez cały rok, np. w weekendy, aby wspólnie mieli szansę na sprawdzenie nowego otoczenia, oswojenie się z nim i przełamanie poczucia niepewności przed nadchodzącymi zmianami. Podczas pierwszych dni w przedszkolu czy żłobku, dziecko będzie już kojarzyło miejsce, w którym przyjdzie mu spędzać dzień. Dopiero w tym momencie doświadczy faktycznej adaptacji – bez rodzica u boku. Znajomość otoczenia pomoże mu jednak przełamać strach i zniweluje stres do minimum. W rezultacie, zaufanie do opiekunek oraz kolegów z grupy stanie się dla niego łatwiej i prędzej osiągalne.

Nawet spędzając czas z dzieckiem w domu, możesz wprowadzać je w nowe środowisko i oswajać z myślą, że będziecie widywać cię rzadziej w ciągu dnia. W rozmowach przedstawiaj przedszkole czy żłobek w superlatywach, zachęcaj do zwracania się ze sprawami do przedszkolanki, która będzie mogła rozwiązać każdy problem czy wątpliwość malucha. Widząc twój spokój i pozytywne nastawienie do nowych okoliczności, adaptacja będzie szybsza i bardziej owocna.

13 listopada 2019 0 komentarzy

Dzieciak po godzinach

Potwór z szafy, czyli czego boją się dzieci i jak radzić sobie z ich lękami?

przez Redakcja 18 października 2019

napisany przez Redakcja

Dzieciństwo to czas beztroski, zabawy oraz… dziecięcych lęków. Maluchy w wieku przedszkolnym oraz żłobkowym dopiero uczą się świata, stąd bywają pełne obaw przed różnymi postaciami, zjawiskami, przedmiotami, dźwiękami czy obrazami. Warto wówczas zwracać szczególną uwagę na zachowania dziecka oraz ich źródło. Bagatelizowanie i brak reakcji może być źródłem problemów już w życiu dorosłym. Jak zatem zweryfikować lęk malucha i pomóc dziecku odpowiednimi narzędziami?

Zanim zaczniemy analizować problemy naszego malucha, warto rozróżnić zjawisko strachu oraz lęku. Strach pojawia się nagle, ma za zadanie nas chronić przed czymś np. przed dużą wysokością czy wejściem na ruchliwą ulicę. Ustępuje w momencie, gdy mija jego źródło. Lęk z kolei nie znajduje swojej przyczyny w obecnej sytuacji. To rezultat wcześniejszych przeżyć, które utkwiły na dłużej w podświadomości. Potrafi ujawnić się w najmniej oczekiwanym momencie, również w sytuacji, w której nie zagraża nam bezpośrednie niebezpieczeństwo. O ile my, dorośli, zdajemy sobie sprawę z różnicy pomiędzy lękiem a strachem, o tyle dziecko może czuć się przytłoczone intensywnymi przeżyciami i reagować w emocjonalny sposób. Ważne jest zatem to, aby rodzic wiedział, jak zwalczać strachy i lęki malucha w zależności od wieku oraz w jaki sposób im zapobiegać.

Różne lęki w różnym wieku

Drugi rok życia – to czas, kiedy maluchy zaczynają bać się hałasów np. odkurzacza, piorunów, a także zwierząt

Hałas to dla dwulatków źródło dużego stresu, wynikający przede wszystkim z oszołomienia wywołanego głośnymi dźwiękami. Jako rodzice czy opiekunowie, nie jesteśmy w stanie przewidzieć każdego hałasu, z jakim przyjdzie się zmierzyć maluchowi. Dużym przeżyciem dla malucha może być usłyszenie głośnego, przenikliwego dźwięku syreny przeciwpożarowej, przejeżdżającej karetki, radiowozu czy wozu strażackiego, a nawet szczekanie psa. Staraj się przygotować dziecko na tego typu wrażenia dźwiękowe. Uprzedź, że zaraz usłyszy hałas, który nie stwarza jednak zagrożenia. Po ucichnięciu odgłosu nie lekceważ go – porozmawiaj z maluchem o tym, jakie emocje wzbudził w nim hałas, opisz, czemu miał on służyć. Możecie również wspólnie naśladować dźwięk syreny i przeobrazić go w element zabawy.

Dzieci w tym wieku są wyjątkowo wrażliwe na wszelkie hałasy. Dobrze nam znany dźwięk odkurzacza czy miksera, dla dziecka może stać się źródłem dużego stresu, wywołując strach i łzy. Starajmy się zatem unikać hałaśliwych urządzeń oraz gwarnych miejsc, kiedy wychodzimy razem z dwulatkiem. Ilość decybeli wprowadzajmy stopniowo, aby dziecko miało szansę adaptować się w nowych warunkach dźwiękowych. Te zasady powinny być również przestrzegane w żłobkach oraz przedszkolach, gdzie maluch spędza dużą część dnia. Wybierając placówkę edukacyjną zwróćmy zatem uwagę na to, z jakich urządzeń na co dzień korzysta oraz czy są wystarczająco ciche. W naszych przedszkolach i żłobkach unikamy zabawek emitujących hałas oraz przestrzegamy tego, aby odkurzanie i sprzątanie przy pomocy głośnych urządzeń miało miejsce już po zakończonych zajęciach – mówi Anna Kowalska, pedagog i dyrektor regionalny ogólnopolskiej sieci dwujęzycznych przedszkoli oraz żłobków KIDS&Co.

Trzeci rok życia – pojawia się strach przed negatywnymi postaciami

To czas, gdy dzieci wchodzą w świat bajek, a więc również negatywnych postaci, które pojawiają się nawet w dziecięcych książeczkach. Stwór, który Tobie wydaje się być zabawny czy wzbudzać zaufanie, w maluchu może wywołać poczucie zagrożenia. Prawdopodobnie widział podobną postać w negatywnej roli np. w książce czy filmie animowanym, a wspomnienie mocno osadziło się w jego psychice. Jaki jest na to sposób? Wydrukuj zdjęcie postaci wzbudzającej w Twoim dziecku lęk – po jednym egzemplarzu dla ciebie i malucha, a następnie za pomocą kolorowych kredek i flamastrów dorysujcie zabawne elementy, które Was rozbawią, np. kolczyki, długie rzęsy, czerwone policzki, kapelusz, wielkie okulary. Odegrajcie wspólnie scenki z wydrukowaną postacią, w których maluch będzie miał szansę skonfrontować się ze swoim lękiem. Podkładając postaci głos mów w taki sposób, aby dziecko miało szansę polubić się z postacią.

Czwarty rok życia – dziecko lęka się kształtów, ciemności, samotności

W czwartym roku życia abstrakcyjne myślenie malucha znacznie się rozwija, a w rezultacie wyobraźnia jest coraz bujniejsza. W tym czasie w głowie dziecka może pojawiać się lęk związany z kształtem niektórych przedmiotów w ciemnym pokoju. Koszulka rzucona na krzesło w głowie dziecka może stać się duchem, a wysoka roślina zdaje się złowieszczo wyciągać palce. Między innymi dlatego w tym wieku może pojawić się strach przed samotnym spaniem. Nie dziwi zatem widok dziecka wbiegającego z płaczem do sypialni rodziców w środku nocy i domagającego się wspólnego spania. Jak temu zaradzić? W pokoju dziecka zamontuj lampkę nocną z bajkowym motywem, która dawać będzie delikatne, rozproszone światło. Szykując dziecko do snu, wręcz mu ulubionego pluszaka, w którego będzie mógł się wtulić w przypływie negatywnych emocji. Blisko łóżka możesz zostawić również latarkę, aby dziecko mogło szybko rozwiać swoje wątpliwości kierując światło na przedmiot.

Czwarty rok życia to także moment, kiedy dziecko zaczyna mierzyć się z lękiem przed opuszczeniem czy samotnością. Maluch odprowadzany rano do przedszkola boi się, że rodzic zostawi go tam już na zawsze i nigdy po niego nie wróci. Ten lęk może przerodzić się w płacz i histeryczne zachowania. Moment rozłąki jest niezwykle istotny w adaptacji malucha w nowym miejscu i rzeczywistości, zwłaszcza, gdy dopiero rozpoczyna przygodę z przedszkolem. Pożegnanie powinno być szybkie i konkretne. Buziak i zapewnienie miłości rodzą w maluchu pewność, że rodzic wciąż mocno je kocha. Starajmy się obiecać dziecku, że wrócimy po niego w konkretnej części dnia. Jako czterolatek może jeszcze nie pojmować abstrakcyjnego zjawiska, jakim jest czas, a tym bardziej znać się na zegarku, dlatego opierajmy się na naturalnym porządku dnia malucha, obiecując, że wrócimy po niego po obiedzie. Ważne jest jednak to, aby dotrzymywać danego słowa, w przeciwnym razie dziecko będzie wyczulone na obietnice rodzica i takie zapewnienie nie będzie w przyszłości skuteczne.

Piąty rok życia – dziecko boi się „złych ludzi”

Relacje społeczne w wieku pięciu lat znacznie się wyostrzają. Maluch przybiera wówczas rolę obserwatora otoczenia – zadaje wiele pytań, przygląda się uważnie osobom mijanym na ulicy i ulega zaczepkom obcych ludzi. Dorośli w trosce o bezpieczeństwo, przestrzegają maluchy przed tzw. „złymi ludźmi”. Często ten wizerunek budzi w dziecku lęk przed nieznajomymi i nawet spotkanie z dawno niewidzianą ciocią może stać się powodem do płaczu.

Warto, aby dziecko wzięło udział w zajęciach organizowanych w przedszkolu z udziałem policjantów lub strażników miejskich, którzy w przystępny sposób wytłumaczą, jakie zachowania osób nieznajomych powinny wzbudzić podejrzenia oraz jak reagować w zależności od sytuacji. Odpowiednio poprowadzone zajęcia sprawią, że dziecko nie będzie bało się każdej obcej osoby, jednak zachowa ostrożność na wypadek podejrzanych zachowań i bezpośredniego zagrożenia oraz nauczy się, aby rozmawiać o swoich obawach.

Szósty rok życia – lęk przed postaciami ponadnaturalnymi

W tym okresie dzieciństwa wiele maluchów potrafi już czytać, analizować komunikaty, które do nich docierają, włączać telewizor, gry, ulubiony kanał. Mimo świadomości tych wyborów, dzieci nie zawsze mają wiedzę, z czym przyjdzie się im zmierzyć. W książkach czy filmach mogą pojawić się postaci nadnaturalne, niewystępujące w rzeczywistym świecie – wśród nich m.in. wiedźmy, duchy, potwory czy charakterystyczna dla naszej kultury Baba Jaga. Dziecko niemające wcześniej do czynienia z takimi stworami, może poczuć się zdezorientowane, a nawet zagrożone.

Zamiast usilnie unikać takich postaci w otoczeniu dziecka, spróbuj je z nimi oswoić. Nie masz wpływu na to, czy dziecko nie spotka się z nimi w szkole czy podczas zabawy z kolegami. Przygotuj obrazki, na których widoczne będą poszczególne postaci – omów z dzieckiem każdy z nich i postaraj się obrócić to w zabawę. Np. rozmawiając o Babie Jadze, przedyskutujcie, jaką babcią mogłaby być. Czy miałaby wnuków? Jakie ciasta by dla nich piekła lub jakie bajki czytała na dobranoc? Omawiając postać ducha, przebierzcie się oboje zakładając na siebie prześcieradła i wspólnie ganiać oraz łaskotać. Postać potwora spróbuj oswoić puszczając maluchowi bajkę przedstawiającą te stwory w „dobrym świetle” np. Potwory i Spółka. Wówczas dziecko zrozumie, że mimo odmiennego wyglądu i zachowania, obce postaci mogą mieć także te dobre cechy – dodaje Anna Kowalska.

Jak zwalczać strach przed tytułowym potworem z szafy? Zainicjuj zabawę, wręczając dziecku kartkę oraz kredki. Jego zadaniem będzie namalowanie postaci potwora z szafy według Twojego opisu. Staraj się stworzyć obraz jak najbardziej abstrakcyjnej postaci, która odczaruje wizerunek złego potwora w głowie dziecka. Następnie ułóżcie wspólnie z dzieckiem wierszyk o postaci, którą właśnie narysowało. Zaskoczysz się, jak szybko maluch oswoi się ze swoim dotychczasowym lękiem.

Odpowiednia diagnoza i reakcja na dziecięce lęki to duży krok w trosce o jego spokojne dzieciństwo oraz prawidłowy rozwój emocjonalny. Obserwuj zatem dziecko uważnie w różnych sytuacjach życiowych oraz na bieżąco rozmawiaj z opiekunami w przedszkolu czy żłobku, do którego uczęszcza maluch, aby mieć pełen obraz sytuacji. Jeżeli pogłębione lęki Twojego dziecka wzbudzają w Tobie niepokój, skieruj się do psychologa dziecięcego, aby zasięgnąć fachowej konsultacji.

18 października 2019 0 komentarzy

Dzieciak po godzinach Materiał informacyjny

Stomatolog dziecięcy – w czym pomoże twojemu dziecku?

przez Redakcja 14 października 2019

napisany przez Redakcja

Pedodoncja zwana również stomatologią dziecięcą to jedna ze specjalizacji dentystycznych. Została wyodrębniona przez wzgląd na jej specyfikę, ponieważ zęby mleczne mają inną budową aniżeli stałe. Podobnie w przypadku całej jamy ustnej w czasie jej formowania i rozwijania się. Dentysta dziecięcy głównie zajmuje się takimi zagadnieniami jak proces ząbkowania i związane z nim zaburzenia, choroby zębów mlecznych oraz stałych, korygowanie wad zgryzu oraz higienizacja jamy ustnej. Kiedy zabrać małego pacjenta do stomatologa dziecięcego i z jakich usług można skorzystać?

Jak wybrać dentystę dla dzieci?

Wiele osób zna piosenkę, która zaczyna się od słów: Szczotka, pasta, kubek, ciepła woda, tak się zaczyna wielka przygoda. W ten sposób, zanim najmłodsi odwiedzą stomatologa dziecięcego, uczą się jak dbać o zęby. Dla małych pacjentów pierwsza wizyta u dentysty dla dzieci może być stresująca, dlatego należy zrobić wszystko, aby spotkania z dentystą dziecięcym nie były w ten sposób postrzegane. Aby przygotować dziecko do cyklicznej diagnostyki dentystycznej, najpierw trzeba udowodnić mu, że stomatolog dziecięcy to nikt straszny. Sprawić, aby dziecko nie kojarzyło wizyt z bólem ani strachem. Takie zapoznawcze rozmowy prowadzą dentyści dla dzieci z smile.expert. Redukowanie strachu bądź wszelkich obaw poprzez zabawę, ociepla wizerunek stomatologa dziecięcego. Wrocław to miasto otwarte na małych pacjentów.

Kiedy zgłosić się do stomatologa dziecięcego?

Zdrowe uzębienie zdecydowanie ułatwia funkcjonowanie. Przede wszystkim umożliwia prawidłowe przeżuwanie pokarmów oraz poprawne mówienie. Co więcej, ma także duży wpływ na wygląd zewnętrzny i ocenę osób postronnych. Dlatego warto wiedzieć, kiedy udać się do dentysty dla dzieci z najmłodszym członkiem rodziny. Z pewnością nie można czekać z wizytą, aż pojawią się problemy z uzębieniem. W sytuacji, gdy konieczna będzie od razu ingerencja stomatologa dziecięcego, dziecko może zniechęcić się do leczenia i to samo postanowienie mieć w dorosłym życiu. Ze względu na to najlepiej udać się do dentysty dziecięcego profilaktycznie. Według Polskiego Towarzystwa Stomatologii Dziecięcej powinno to nastąpić między 6 a 12 miesiącem życia, przede wszystkim w sytuacji, kiedy wyrośnie pierwszy ząb. Dzięki temu stomatolog dziecięcy, chociażby z smile.expert Wrocław podpowie w trakcie konsultacji, jak dbać o zęby dziecka, a mały pacjent oswoi się z otoczeniem bez jakiegokolwiek stresu.

Jakie zabiegi wykonuje dentysta dziecięcy?

Stomatolog dziecięcy oferuje różnorodne usługi należące do zakresu jego obowiązków. Różnią się od siebie ze względu na charakter wizyty oraz stan uzębienie dziecka. W końcu spotkanie z dentystą dla dzieci może mieć jedynie charakter prewencyjny, a nie stanowić ingerencji w uzębienie pacjenta. Jak na co dzień pomaga dentysta dziecięcy?

wizyta adaptacyjna – pełni funkcję zapoznawczą, spotkanie w trakcie którego dzieci uczą się jak dbać o zęby i tym samym postrzegają stomatologa dziecięcego pozytywniej, zazwyczaj kosztuje ok. 100 zł,
lakowanie zębów – zabieg chroniący zęby przed próchnicą, zabezpiecza głębokie bruzdy i ułatwia szczotkowanie, cena waha się od 70 do 100 zł,
wypełnianie, zatruwanie lub usuwanie zęba mlecznego – leczenie uzębienia w zależności od ich kondycji, cena wynosi od 100 do 200 zł.

Dentyści dla dzieci z smile.expert zalecają, aby dbać o zęby mleczne tak samo, jak o stałe, ponieważ to właśnie one mają wpływ na wygląd uzębienia w przyszłości oraz nastawienie dziecka do specjalisty.

14 października 2019 0 komentarzy

Dzieciak po godzinach

Czy mleczaki trzeba leczyć?

przez Redakcja 6 października 2019

napisany przez Redakcja

Leczenie zębów mlecznych swoich pociech dla każdego rodzica powinno być oczywiste. Tymczasem okazuje się, że dla niektórych to temat dyskusyjny – przecież mleczaki i tak wypadną, po co więc je leczyć?

Nieleczone zęby mleczne mogą być przyczyną późniejszych wad zgryzu, a nawet problemów trawiennych, dlatego tak ważne jest budowanie świadomości wśród rodziców. Wyniki najnowszego raportu pt. „Higiena, leczenie i profilaktyka jamy ustnej u dzieci”, zrealizowanego na zlecenie Medicover Stomatologia jasno wskazują, że zdecydowana większość rodziców (85%) uważa, że w razie problemów z zębami, z maluchem należy zgłosić się do stomatologa dziecięcego.

Jak wynika z przeprowadzonego badania, 85% rodziców deklaruje, że mleczaki warto leczyć. Jednak czy w praktyce również wygląda to tak dobrze? Nie zawsze.

Wśród wielu rodziców nadal panuje przekonanie, że leczenie zębów mlecznych nie jest konieczne. Tłumaczą sobie to tym, że mleczaki i tak wypadają, na ich miejscu pojawiają się stałe zęby i to dopiero o nie należy odpowiednio się troszczyć – to one mają służyć nam przez całe życie. Niestety jest to bardzo błędne przekonanie, które może prowadzić do wielu niepożądanych skutków, ale przede wszystkim być przyczyną dużego dyskomfortu w buzi malucha. Nieleczony mleczak może być przyczyną ropnia – przetoki na wyrostku zębodołowym a nawet obrzęku policzka.

Raz na zawsze rozwiewamy wątpliwości – mleczaki należy leczyć. Dlaczego?

1. Brak mleczaka teraz – wada zgryzu w przyszłości

Rodzice powinni pamiętać, że póki dziecko nie dorośnie, to oni w pełni odpowiadają za stan zdrowia jego zębów. Dlatego tak ważne jest, aby uczestniczyli z nim w wizytach u stomatologa i byli obecni w gabinecie dentystycznym podczas leczenia.

Opiekunom często też brakuje po prostu wiedzy, że nieleczone mleczaki ich pociech mogą być przyczyną wielu powikłań w przyszłości. Np. wcześniejsza utrata nieleczonych zębów może doprowadzić do wyrastania zębów stałych w niewłaściwych miejscach, co skutkuje problemami ortodontycznymi. W ten sposób mogą powstawać wady zgryzu, które następnie będą wymagały np. leczenia aparatem ortodontycznym. Ponadto, należy wiedzieć, że jeśli dziecko ma niewyleczone zęby lub zbyt wcześnie je utraciło – może być to przyczyną wielu problemów trawiennych związanych z nieprawidłowym rozdrabnianiem pokarmu / dr n. med. Barbara Szafrańska, pedodonta z Medicover Stomatologia/

2. Już jeden nieleczony ząb to zagrożenie dla zdrowia całego organizmu

Warto zdać sobie sprawę, że próchnica jest chorobą nie tylko zębów, ale całego organizmu. Bakterie próchnicowe wraz z krwią mogą „wędrować” do innych narządów, co może doprowadzić do pojawienia się stanów zapalnych w ich obrębie. Badania potwierdzają, że bakterie z nieleczonych zębów mlecznych lub kieszeni dziąsłowych docierają do nerek, trzustki, serca, a także sprzyjają powstawaniu alergii i ogólnemu obniżeniu odporności dziecka. Ponadto, nieleczona próchnica może doprowadzić do zapalenia ozębnej – a szczególnie u dzieci jej rozwój przebiega bardzo szybko.

3. Nawyki trzeba kształtować już „od malucha”

Pierwsze zęby mleczne u malucha pojawiają się już pół roku po urodzinach, a około trzeciego roku życia dziecko posiada już pełne uzębienie mleczne. Natomiast, około 12 roku życia kończy się proces „wymiany” zębów mlecznych na zęby stałe. Kiedy pojawią się już pierwsze zęby mleczne należy kształtować u dziecka odpowiednie nawyki dotyczące higieny jamy ustnej. Należą do nich przede wszystkim: regularne szczotkowanie (dwa razy dziennie, najlepiej około 3 minut, po śniadaniu i przed pójściem spać) i nitkowanie zębów. Niestety, jak wynika z przeprowadzonego przez Medicover Stomatologia raportu pt.: „Higiena, leczenie i profilaktyka jamy ustnej u dzieci”, aż 53% rodziców nie wie, jak prawidłowo nitkować zęby. Jedno jest pewne – z kształtowaniem odpowiednich nawyków nie wolno czekać aż dziecko będzie miało stałe zęby. Trzeba go tego uczyć od początku i od pierwszych ząbków mlecznych.

4. Wybór odpowiedniego eksperta to podstawa

Istotne są również regularne wizyty u stomatologa dziecięcego (pedodonty), który poprzez swoje doświadczenie i „podejście do dzieci” wprowadzi najmłodszych w świat profilaktyki stomatologicznej.

Pedodonta to lekarz stomatolog specjalizujący się w leczeniu dzieci, który posiada szeroką wiedzę nie tylko na temat stomatologii dziecięcej, ale także na temat psychologii i pediatrii. W swojej pracy ściśle współpracuje z lekarzami innych specjalności. Warto także umówić się z dentystą na tzw. wizytę adaptacyjną, podczas której nasze dziecko zaznajomi się z gabinetem dentystycznym, a dzięki zabawie przyzwyczai się do regularnych wizyt. Jeśli chodzi o częstotliwość wizyt, to u młodszych dzieci powinny się one odbywać co trzy miesiące a u starszych co sześć miesięcy.

Przy tym nie zapominajmy o nas samych – dzieci bardzo często naśladują zachowania swoich rodziców. Jeżeli zauważą, że regularnie dbamy o higienę jamy ustnej i odwiedzamy stomatologa, wówczas łatwiej będzie im przyjąć te nawyki jako własne.

6 października 2019 0 komentarzy

Dzieciak po godzinach

Jak dobrze żyć z nastolatkiem?

przez Redakcja 10 września 2019

napisany przez Redakcja

Przeżyłaś nocne karmienia, napady złości u malucha i bluesa związanego z rozpoczęciem szkoły. Dlaczego więc słowo „nastolatek” tak bardzo Cię martwi?
Kiedy weźmiesz pod uwagę, że lata młodzieńcze są okresem intensywnego rozwoju, nie tylko fizycznego, ale także emocjonalnego i intelektualnego, zrozumiałe jest, że dla wielu rodzin jest to czas zamieszania i wstrząsów.
Pomimo negatywnych poglądów niektórych dorosłych na temat nastolatków, często są energiczni, troskliwi i idealistyczni, z głębokim zainteresowaniem tym, co sprawiedliwe i słuszne. Tak więc, chociaż może to być okres konfliktu między rodzicem a dzieckiem, lata nastoletnie to także czas, aby pomóc dzieciom wyrosnąć na odrębne jednostki, którymi się staną.

Zrozumieć lata młodzieńcze

Kiedy zaczyna się okres dojrzewania? Wszyscy są inni – istnieje szeroki zakres tego, co uważa się za normalne.
Ale ważne jest, aby wprowadzić (nieco sztuczne) rozróżnienie między okresem dojrzewania a okresem dojrzewania. Większość z nas myśli o dojrzewaniu jako o rozwoju cech płciowych dorosłych: piersi, miesiączki, włosów łonowych i włosów na twarzy. Są to z pewnością najbardziej widoczne oznaki dojrzewania i zbliżającego się wieku dorosłego, ale dzieci, które wykazują zmiany fizyczne (między 8 a 14 rokiem życia) mogą również przechodzić przez szereg zmian, których nie widać z zewnątrz. Są to zmiany wieku dojrzewania.
Wiele dzieci ogłasza początek dorastania z dramatyczną zmianą zachowania w stosunku do swoich rodziców. Zaczynają oddzielać się od mamy i taty i stają się bardziej niezależni. Jednocześnie dzieci w tym wieku są coraz bardziej świadome tego, jak widzą je inni, zwłaszcza rówieśnicy, i desperacko próbują się dopasować. Ich rówieśnicy często stają się ważniejsi niż rodzice w podejmowaniu decyzji.
Dzieci często zaczynają „przymierzać” różne wyglądy i tożsamości, a także uświadamiają sobie, jak różnią się od swoich rówieśników, co może powodować epizody cierpienia i konfliktów z rodzicami.

Bunt nastolatka

Jednym z powszechnych stereotypów dojrzewania jest zbuntowana, dzika nastolatka stale sprzeczająca się z mamą i tatą. Chociaż może tak być w przypadku niektórych dzieci i jest to czas emocjonalnych wzlotów i upadków, stereotyp ten z pewnością nie jest reprezentatywny dla większości nastolatków. Głównym celem nastoletnich lat jest osiągnięcie niezależności. Aby to zrobić, nastolatki muszą zacząć odrywać się od swoich rodziców – zwłaszcza rodziców, którzy są nadopiekuńczy . Może się wydawać, że nastolatki zawsze kłócą się z rodzicami lub nie chcą być przy nich tak, jak kiedyś. Gdy nastolatki dojrzewają, zaczynają myśleć bardziej abstrakcyjnie i racjonalnie. Tworzą swój kodeks moralny. A rodzice nastolatków mogą odkryć, że dzieci, które wcześniej były skłonne się dostosować, nagle zaczną się mocno domagać swoich praw i buntują się przeciwko kontroli rodzicielskiej. Być może będziesz musiał przyjrzeć się z bliska, ile miejsca dajesz swojemu nastoletniemu dziecku, i zadać sobie pytania, takie jak: „Czy jestem rodzicem kontrolującym?” oraz „Czy słucham mojego dziecka?”.

Wskazówki dla rodziców podczas nastoletnich lat

Szukasz mapy drogowej, która pozwoli Ci znaleźć drogę przez te lata? Oto kilka porad:

Dokształcaj się

Czytaj książki o nastolatkach. Przypomnij sobie swoje nastoletnie lata. Pamiętaj o swoich zmaganiach z trądzikiem lub zakłopotaniu związanym z wczesnym lub późnym rozwojem. Spodziewaj się pewnych zmian nastroju u zazwyczaj pogodnego dziecka i bądź przygotowany na więcej konfliktów, gdy on lub ona dojrzewa jako osoba. Rodzice, którzy wiedzą, co nadchodzi, mogą sobie z tym lepiej poradzić. Im więcej wiesz, tym lepiej możesz się przygotować.

Rozmawiaj z dziećmi wcześnie i często

Rozpoczynanie rozmowy o miesiączce lub mokrych snach po ich rozpoczęciu zaczyna się za późno. Odpowiedz na pierwsze pytania dzieci na temat ciał, takie jak różnice między chłopcami i dziewczętami oraz skąd pochodzą dzieci. Ale nie przeciążaj ich informacjami – po prostu odpowiedz na ich pytania. Jeśli nie znasz odpowiedzi, uzyskaj je od kogoś, kto wie, na przykład zaufanego przyjaciela lub pediatry.
Znasz swoje dzieci. Możesz usłyszeć, kiedy twoje dziecko zaczyna opowiadać dowcipy na temat seksu lub gdy wzrasta zainteresowanie osobistym wyglądem. To dobry czas, aby zadać pytania, takie jak:
Czy zauważasz jakieś zmiany w swoim ciele?
Czy masz jakieś dziwne uczucia?
Czy czasem jesteś smutny i nie wiesz dlaczego?

Z pomocą może przyjść lekarz, który może powiedzieć twojemu nastolatkowi – i tobie – czego się spodziewać w ciągu najbliższych kilku lat. Wizyta u niego może być punktem wyjścia do dobrej dyskusji rodzic / dziecko. Im bardziej będziesz zwlekać z rozmowami, tym bardziej prawdopodobne będzie, że twoje dziecko będzie zawstydzać się lub bać zmian fizycznych i emocjonalnych.
Im wcześniej otworzysz linie komunikacyjne, tym większe masz szanse na utrzymanie ich otwartości przez lata młodzieńcze. Daj swoim dzieciom książki na temat dojrzewania, napisane dla przechodzących je dzieci. Dziel się wspomnieniami z okresu dojrzewania. Nie ma to jak wiedzieć, że mama lub tata też przez to przeszli, aby uspokoić dzieci.

Postaw się w miejscu swojego dziecka

Ćwicz empatię, pomagając dziecku zrozumieć, że normalne jest, że trochę jest zaniepokojone wszelkimi zmianami. Jeśli nastolatki chcą farbować włosy, pomalować paznokcie na czarno lub nosić modne ubrania, zastanów się dwa razy, zanim sprzeciwisz się. Nastolatki chcą zszokować swoich rodziców i o wiele lepiej jest pozwolić im zrobić coś tymczasowego i nieszkodliwego; zachowaj swój sprzeciw wobec rzeczy, które naprawdę mają znaczenie, takich jak tytoń, narkotyki i alkohol, lub trwałych zmian w ich wyglądzie. Zapytaj, dlaczego Twoje dziecko chce się ubrać lub wyglądać w określony sposób, i spróbuj zrozumieć, jak się czuje. Możesz również omówić, jak inni mogą je postrzegać, jeśli wyglądają inaczej – pomóż swojemu nastolatkowi zrozumieć, jak on lub ona może być postrzegana.

Ustal oczekiwania

Nastolatki mogą być niezadowolone z oczekiwań rodziców. Mimo to zwykle rozumieją i muszą wiedzieć, że ich rodzice troszczą się na tyle, aby oczekiwać pewnych rzeczy, takich jak dobre stopnie, akceptowalne zachowanie i przestrzeganie zasad domowych. Jeśli rodzice mają odpowiednie oczekiwania, nastolatki prawdopodobnie spróbują je spełnić. Bez uzasadnionych oczekiwań Twoje dziecko może poczuć, że go nie obchodzisz.

Poinformuj swojego nastolatka – i bądź na bieżąco informowany

Nastolatki to często okres eksperymentów, a czasem eksperymenty te obejmują ryzykowne zachowania. Nie unikaj tematów związanych z seksem i używaniem narkotyków, alkoholu lub tytoniu. Otwarte omawianie trudnych tematów z dziećmi przed ich kontaktem z nimi sprawia, że bardziej prawdopodobne jest, że będą działać odpowiedzialnie, gdy nadejdzie czas. Dziel się swoimi wartościami rodzinnymi z nastolatkiem i rozmawiaj o tym, co uważasz za dobre i złe, i dlaczego. Poznaj przyjaciół swojego dziecka – i poznaj rodziców ich przyjaciół. Regularna komunikacja między rodzicami może znacznie przyczynić się do stworzenia bezpiecznego środowiska dla wszystkich nastolatków w grupie rówieśniczej. Rodzice mogą pomagać sobie nawzajem w śledzeniu aktywności dzieci, nie sprawiając, by dzieci czuły się obserwowane.

Poznaj znaki ostrzegawcze

Pewna ilość zmian jest normalna w młodości. Jednak zbyt drastyczna lub długotrwała zmiana osobowości lub zachowania może sygnalizować prawdziwy problem – taki, który potrzebuje profesjonalnej pomocy. Uważaj na te znaki ostrzegawcze:
ekstremalny przyrost lub utrata masy ciała
problemy ze snem
szybkie, drastyczne zmiany osobowości
nagła zmiana przyjaciół
często opuszcza szkołę
spadające stopnie
mówić, a nawet żartować o samobójstwie
oznaki używania tytoniu, alkoholu lub narkotyków
kłopoty z prawem

Szanuj prywatność dzieci

Co zrozumiałe, niektórzy rodzice mają z tym bardzo ciężko. Mogą czuć, że wszystko, co robią ich dzieci, to ich sprawa. Ale aby pomóc nastolatkowi stać się młodym dorosłym, musisz zapewnić trochę prywatności. Jeśli zauważysz ostrzegawcze oznaki problemów, możesz naruszać prywatność swojego dziecka, dopóki nie dojdziesz do sedna problemu. Ale poza tym dobrym pomysłem jest wycofanie się.
Innymi słowy, pokój, SMS-y, e-maile i połączenia telefoniczne Twojego nastolatka powinny być prywatne. Nie powinieneś również oczekiwać, że Twój nastolatek będzie się z Tobą dzielił przez cały czas wszystkimi przemyśleniami i czynnościami. Oczywiście ze względów bezpieczeństwa zawsze powinieneś wiedzieć, dokąd idą nastolatki, kiedy wrócą, co robią i z kim, ale nie musisz znać każdego szczegółu. I zdecydowanie nie powinieneś spodziewać się zaproszenia!

Zacznij od zaufania. Powiedz swojemu nastolatkowi, że mu zaufasz, ale jeśli zaufanie zostanie zerwane, będzie on cieszył się mniejszą swobodą, dopóki nie zostanie odbudowane.
Monitoruj, co dzieci widzą i czytają
Programy telewizyjne, czasopisma i książki, Internet – dzieci mają dostęp do mnóstwa informacji. Bądź świadomy tego, co ogląda i czyta twoje dziecko. Nie bój się ustawiać limitów czasu spędzanego przed komputerem lub telewizorem. Dowiedz się, czego uczą się od mediów i z kim mogą komunikować się online. Nastolatki nie powinny mieć nieograniczonego dostępu do telewizji lub Internetu na osobności – powinny to być działania publiczne. Dostęp do technologii powinien być również ograniczony po określonych godzinach (na przykład około 22:00), aby zachęcić do odpowiedniego snu.
Wprowadź odpowiednie zasady
Pora snu dla nastolatka powinna być odpowiednia do wieku, tak jak wtedy, gdy dziecko było dzieckiem. Nastolatki nadal potrzebują około 8-9 godzin snu. Zachęć nastolatka do przestrzegania harmonogramu snu, który spełni te potrzeby.
Czy nastolatek zawsze musi iść na rodzinne spotkanie? Nie. Zachęcaj do spędzania rozsądnego czasu rodzinnego razem, ale bądź elastyczny. Nie obrażaj się, gdy twoje rosnące dziecko nie zawsze chce być z tobą. Zastanów się: Prawdopodobnie tak samo czułeś się z mamą i tatą.

Czy to się kiedyś skończy?
W miarę postępów dzieci w młodości zauważasz spowolnienie wzlotów i upadków okresu dojrzewania. I w końcu staną się niezależnymi, odpowiedzialnymi, komunikatywnymi młodymi dorosłymi. Więc pamiętajcie motto wielu rodziców z nastolatkami:

Przechodzimy przez to razem i wyjdziemy z tego – razem!

10 września 2019 0 komentarzy

Ubrania marki F&F na rozpoczęcie roku szkolnego, początek roku szkolnego, ubrania na rozpoczęcie roku szkolnego

Dzieciak po godzinach

Jak pomóc dziecku polubić szkołę?

przez Redakcja 4 września 2019

napisany przez Redakcja

Za każdym razem, gdy lato zbliża się ku końcowi, dzieci wiedzą, co to oznacza. To złe „słowo”: szkoła. Fuj! Ale szkoła nie musi być synonimem strachu i wstrętu dla waszych dzieci. Niezależnie od tego, czy Twoje dziecko po raz pierwszy poszło do szkoły, czy też ukończyło już kilka klas, pomóż mu cieszyć się szkołą, korzystając z naszych porad. „Postawa rodzica jest zaraźliwa”, więc zachęcanie dzieci do szkoły zaczyna się od ciebie. Oto kilka sposobów, dzięki którym możesz skierować swoje dzieci na właściwe tory, by przeżyły udany rok szkolny.

Jak pomóc dziecku polubić szkołę?

1. Bądź wzorem do naśladowania

Jako rodzic często jesteś najbardziej wpływowym nauczycielem w życiu swojego dziecka. Kiedy rodzice czytają książkę lub biorą udział w zajęciach edukacyjnych dla dorosłych, modelują, że wszyscy nadal się uczą – co jest jednym ze sposobów na zaszczepienie pozytywnego nastawienia edukacyjnego u swoich dzieci.

2. Naucz dziecko szacunku

Przypomnij sobie, kiedy byłaś w szkole – prawdopodobnie miałaś nauczycieli, których absolutnie kochałaś, ale również takich których nie lubiłaś. Niezależnie od uwielbienia (lub lekceważenia) niektórych nauczycieli, zawsze uczono cię szanować starszych. Te same wartości powinny zostać zaszczepione u waszych dzieci. Mów z szacunkiem o nauczycielach, aby dzieci szanowały ich i były im posłuszne.

3. Zachęć do bycia aktywnym

Szkoła to nie tylko czas spędzany w klasie – to także zabawa po szkole, niezależnie od tego, czy jest to sport, czy inne zajęcia. Zachęć swoje dzieci do realizowania swoich zainteresowań poza lekcjami, a da im to coś innego, na co mogą się oczekiwać po zakończeniu dnia szkolnego.

4. Nie przytłaczaj dziecka zajęciami

Lekcje muzyki, treningi piłki nożnej, zajęcia plastyczne, turnieje karate. Wiele dzieci jest tak przeładowanych, że potrzebujesz prawdziwego osobistego asystenta, aby pomógł Ci w organizacji. Twoje dziecko może pokochać wszystkie zajęcia pozaszkolne, ale nie doprowadź do tego, by Twoje dziecko było przytłoczone. Wszystkie dzieci potrzebują czasu na przerwę. Porozmawiaj z dziećmi o różnych zajęciach, w których uczestniczą, o tym co naprawdę lubią robić i co można usunąć z harmonogramu.

5. Pozwól dziecku dokonać wyboru

Praca domowa jest dużą częścią przygody szkolnej. Wielu z nas wychowywało się w przekonaniu, że najlepszym miejscem do odrabiania lekcji jest zrobienie tego w samotności, w cichym pokoju, przy schludnym biurku, z zaostrzonymi ołówkami w ręku. Ale wielu dzieciom lepiej odrabia się lekcje na podłodze w sypialni lub siedząc przy stole w kuchni. Dziecko samo wybierze miejsce; po prostu upewnij się, że jest tam stosunkowo nie zaśmiecona powierzchnia, na której można pisać, dobre światło i brak telewizji lub muzyki. Zachęcaj do odrabiania lekcji przed zabawą… Jednak zezwalaj na krótkie przerwy podczas pracy domowej.

6. Zachęcaj do zawierania przyjaźni

Dzieci mają szansę nawiązać przyjaźnie w szkole, ale kontakty towarzyskie nie muszą być silną presją. Nawiązując nowe znajomości, jakość jest ważniejsza niż ilość. Nie zmuszaj dzieci do„ popularności ”, zawierania mnóstwa przyjaźni. Raczej zachęcaj do kilku znaczących relacji.

7. Miej otwarty umysł w każdym momencie

Zachowaj atmosferę w domu zrelaksowaną, otwartą i zachęcającą, aby dzieci przychodziły do ciebie z konfliktem lub problemem w szkole. Zamiast siadać i konfrontować się z dzieckiem, lub zmuszać go do uzewnętrzniania się, zastosuj formę terapii poprzez zabawę, w którą zaangażujesz dziecko, a następnie od niechcenia poruszysz temat, który chcesz omówić.

4 września 2019 0 komentarzy

Dzieciak po godzinach

Pierwszy dzień przedszkola – jak go przeżyć? :)

przez Redakcja 31 sierpnia 2019

napisany przez Redakcja

Przeprowadziłaś wszystkie badania opinii i wybrałaś idealne przedszkole dla swojego dziecka. Z pewnością ostatniej nocy upewnisz się, że twój maluch wcześnie poszedł spać, aby obudzić się wypoczętym. Przed drzwiami czeka plecak wypchany materiałami takimi jak kredki, papier i klej w sztyfcie. Ten najważniejszy strój na pierwszy dzień w przedszkolu wisi w szafie, a Ty zastanawiasz się – kiedy to dziecko tak urosło?

Nadszedł pierwszy dzień przedszkola i nadszedł czas, aby dziecko rozpoczęło edukacyjną podróż, która potrwa prawie dwie dekady. Jak sprawić, by ten monumentalny pierwszy dzień był wspaniały?

Przygotuj się na pożegnanie pierwszego dnia przedszkola

Pożegnanie się z mamą i tatą, zwłaszcza jeśli jest to pierwszy raz poza domem, może być trudne dla wielu przedszkolaków. Dla niektórych jest to stara czapka – od lat są w przedszkolu lub po prostu mają niesamowicie swobodną, dostosowującą się do zmian osobowość. Kluczem jest upewnienie się, że jest ono gotowe, aby pójść do przedszkola.

Jeśli masz jakiekolwiek wątpliwości lub obawy, twoje dziecko natychmiast je odbierze. Tak więc, w wielki dzień, zachowaj pełny uśmiech na twarzy i bądź pozytywny. To nada Twojemu dziecku świetny ton i uświadomi, że chodzenie do przedszkola jest czymś, co może i powinno sprawiać mu przyjemność 🙂

Zarządzanie łzami

adaptacja w przedszkolu
Najpierw przygotuj się na trochę łez. Jest to scenariusz rozgrywany w przedszkolach na całym świecie. Dziecko krzyczące, trzymające nogi mamy lub taty, nie chcące nawet patrzeć na salę, a tym bardziej wchodzić do niej samemu. Zrelaksuj się – to normalne. Dzieci w tym wieku opierają się na tym co dobrze znają, więc kiedy są umieszczane w nowej sytuacji, często wpadają w panikę.

W przypadku niektórych dzieci płacz nie zaczyna się, dopóki nie zobaczą, jak robią to inne dzieci. To prawie jak presja rówieśników – prawie możesz zobaczyć myśli formujące się w głowie twojego małego: „Jeśli on płacze, to musi być tam coś, przez co powinienem być zdenerwowany”.

W każdym razie płaczące dzieci nie są niczym nowym dla nauczyciela w wieku przedszkolnym. Są szanse, że wdrożono proces radzenia sobie z tą właśnie sytuacją. Podążaj za tym. W większości przypadków będą zachęcać Cię do wyjścia. Prawdopodobnie będzie to najtrudniejsza rzecz, którą musisz zrobić, ale działa.

Dziewięć na dziesięć razy dziecko przestaje płakać w ciągu pięciu minut od odejścia rodzica.

Wrócisz do sali przedszkolnej kilka godzin później, aby znaleźć swoje dziecko, szczęśliwe i zadowolone ze stosu dzieł, których nie może się doczekać, by ci pokazać. Jeśli nauczyciel w przedszkolu nie będzie w stanie uspokoić dziecka, skontaktuje się z Tobą. Zaufaj ich doświadczeniu i wiedz, że mają na względzie dobro Twojego dziecka.

Osiedlenie dziecka

adaptacja w przedszkolu

Jeśli Twoje dziecko było wcześniej w sali (np.na dniach próbnych), skorzystaj z tej wizyty. Wskaż rzeczy, które może zapamiętać – powiedz: „Hej, są te klocki, które układałeś kiedy byliśmy tu ostatni raz. Pamiętasz, jak zbudowałeś tę wielką wieżę? Może mógłbyś to zrobić ponownie”.

Wspaniałą rzeczą w pierwszym dniu przedszkola jest to, że w szatni jest cała grupa ludzi, którzy przechodzą dokładnie to samo co ty. Jeśli pomożecie sobie nawzajem, staje się to o wiele łatwiejsze i znacznie przyjemniejsze.

Pomóż dziecku znaleźć pierwszego przyjaciela. Podejdź do dziecka i jego mamy i / lub taty, wskaż swojemu dziecku i powiedz: „Cześć, to jest Iza. Naprawdę podoba nam się twoja koszula księżniczki. Czy możemy tu usiąść z tobą? Przy odrobinie szczęścia drugi rodzic podchwyci Twój pomysł i przedstawi swoje dziecko.

Wyjście jest najtrudniejszym momentem

Jeśli chodzi o pożegnanie, wyraźny sprzeciw dziecka może utrudnić separację. Zasada numer jeden? Nie pozwól dziecku wyjść z tobą z sali. . to, że o wiele trudniej jest wprowadzić go z powrotem. Nauczyciel twojego dziecka będzie prawdopodobnie przy tobie, oferując pomoc i wsparcie.

Może to być kuszące, ale nie wymykaj się, jeśli Twoje dziecko zostanie rozproszone przez inną aktywność. Twoje dziecko musi się dowiedzieć, że przedszkole to miejsce, do którego chodzi bez mamy i taty, a pożegnanie jest częścią tego procesu.

Nie pytaj, czy możesz odejść i nie składaj obietnic, takich jak: „Jeśli zostaniesz tutaj w przedszkolu, kupię ci lody, kiedy cię odbiorę”.

Jeśli twoje dziecko ma się dobrze pierwszego dnia, bądź przygotowana – jeszcze nie wyszedłeś z lasu. Niektóre dzieci idą do przedszkola tak szczęśliwe, jak to tylko możliwe i wszyscy są zadowoleni. Ale potem, znikąd, kilka tygodni w roku szkolnym, twoje dziecko może zacząć płakać, kiedy odejdziesz. To również jest bardzo powszechne. Nowość przedszkola przeminęła, a twoje dziecko zdaje sobie sprawę, że nie ma go z tobą. Zabieraj go do szkoły i podrzucaj zgodnie z ustalonymi godzinami. Najgorsze co możesz wtedy zrobić, to odpuścić i zostawić dziecko w domu. To też minie – uwierz nam!

31 sierpnia 2019 0 komentarzy

Dzieciak po godzinach

Jak pomóc dziecku schudnąć?

przez Redakcja 14 sierpnia 2019

napisany przez Redakcja

Kiedy Twoje niemowlę ma słodkie fałdki na ciele, mogłabyś zacałować każdą z nich.. kiedy kilogramowo odstaje od dzieciaków w przedszkolu myślisz sobie „moja słodka pyza”.. kiedy pójdzie do szkoły, dla kolegów w klasie będzie jednak grubaską, a w liceum – grubą świnią. Takie są dzisiejsze dzieci i młodzież. Czy tego chcesz dla swojego dziecka? Zacznij reagować, póki jeszcze masz na to wpływ.

Wskaźnik otyłości u dzieci rośnie. Nowe badania wykazały, że zwiększone wskaźniki nadwagi i otyłości doprowadziły do coraz większej liczby chorób dzieci diagnozowanych wcześniej u dorosłych, w stanach związanych z otyłością, takich jak wysoki poziom cholesterolu i cukrzyca typu II. Nie ma szybkiego i łatwego sposobu, aby pomóc dziecku schudnąć. Wymaga to długoterminowych modyfikacji stylu życia i nawyków żywieniowych, które należy uwzględnić w strukturze rodziny. Ale można to zrobić.

Jak pomóc dziecku schudnąć?

1. Ustaw realistyczne cele dla swojego dziecka.

Ponieważ dzieci wciąż rosną, może lepiej pomóc im utrzymać wagę, niż schudnąć. Gdy twoje dziecko będzie rosło bez przybierania na wadze, będzie naturalnie chudsze. W przypadku dzieci z nadwagą lub otyłością dobrym celem jest utrata masy ciała o jeden kilogram tygodniowo. Im bardziej osiągalny cel, tym większe jest prawdopodobieństwo, że dziecko będzie w stanie żyć z tymi modyfikacjami na całe życie.

2. Zachęcaj do ćwiczeń.

Każdy rodzaj aktywności aerobowej pomoże Twojemu dziecku spalać kalorie. Spacery, jogging, jazda na rowerze i jazda na rolkach to świetne sposoby na spalanie kalorii. Powinieneś również zachęcić swoje dziecko do pozostania aktywnym na inne sposoby, takie jak korzystanie ze schodów zamiast windy lub chodzenie zamiast jazdy samochodem do domu przyjaciela lub lokalnego sklepu.

3. Wybierz zdrową i pożywną żywność.

Zachęcaj swoje dziecko do spożywania trzech małych posiłków i dwóch małych przekąsek każdego dnia, aby nie obcowało przez długi czas z głodem, co ostatecznie może prowadzić do obżarstwa. Zaopatrz je w dużo owoców i warzyw i zachęć do picia wody. Pomarańcza ma nie tylko mniej kalorii niż szklanka soku pomarańczowego, ale ma także błonnik, który może pomóc dziecku poczuć się bardziej nasyconym i zadowolonym. Oferuj produkty o niskiej zawartości tłuszczu, takie jak odtłuszczone mleko i niskotłuszczowe jogurty lub sery. Niskotłuszczowe przekąski, takie jak popcorn lub precle, są lepszym wyborem niż chipsy ziemniaczane, ciasta i ciastka.

4. Zmień nawyki żywieniowe swojej rodziny.

Zachęcaj dziecko do jedzenia tylko wtedy, gdy jest głodne, a nie jako czynność. Podawaj posiłki rodzinne tylko w kuchni lub jadalni, bez żadnych innych zakłóceń, takich jak telewizja. Jeśli dziecko je podczas oglądania telewizji, może nie wiedzieć, ile jedzenia spożywa, i może się przejadać.

5. Wypróbuj techniki modyfikacji zachowania.

System nagród może pomóc zmotywować dziecko do pozostania na diecie. Na przykład, jeśli twoje dziecko pije wodę zamiast sody przez tydzień, nagradzaj ją ulubioną aktywnością lub małą zabawką. Nie nagradzaj swojego dziecka jedzeniem.

6. Kontrola z pediatrą.

Co dwa tygodnie zabieraj dziecko do lekarza na kontrolę wagi i badania krwi, jeśli to konieczne. Unikaj codziennych ważeń w domu, ponieważ niewielkie wahania masy ciała mogą powodować dodatkowe stresy u dziecka.

7. Bądź wspierający.

Ważne jest, aby cała rodzina zmieniła sposób jedzenia, aby pomóc dziecku. Upewnij się, że nie trzymasz w domu dużo śmieciowego jedzenia. Trzymaj pod ręką pokrojone marchewki i seler, a także owoce. Przygotuj zdrowe posiłki o niskiej zawartości tłuszczu dla wszystkich w domu. A przede wszystkim wspieraj swoje dziecko i zachęcaj go do zdrowego trybu życia.

14 sierpnia 2019 0 komentarzy

Nowsze wiadomości

Starsze wiadomości